Własne cztery kąty… Adoppa!

Dzieciństwo… 

…dla jednych to zapach pieczonego chleba, zdarte do krwi kolana podczas gry w piłkę i godziny spędzone na beztroskim szaleństwie. 

To też dom – mały lub duży, ciasny i przytulny, ogromny – z wieloma pokojami i taki tajemniczy. 

To mieszkanie. To pokój. To pierwszy mały azyl. I własny kąt. Mały kawałek podłogi.

I tak mijają lata, nagle osiemnaście, nagle dwadzieścia, nagle… I co dalej? 

Czas wziąć życie w swoje ręce i wyfrunąć z rodzinnego gniazda. Zmienić swój mały kawałek podłogi na własne cztery kąty. 

Zaczynasz szukać, rozglądać się, oglądać, przebierać… Ten etap jest bardzo przyjemny. 

Wyobrażasz sobie siebie na tej miękkiej szarej sofie. Czujesz zapach tych czerwonych i żółtych kwiatów z ogrodu za oknem. A łazienka… kosmos! Ta wanna i obok prysznic z odpływem w podłodze i szklanymi drzwiami. Tylko…